Bike 2 Fight van Middelbeers naar Alpe d'Huez etappe 9
Etappe 9 Argentine - Saint-Sorlin-d'arves 
Het was vanmorgen al vroeg onrustig in de Edelweiss kamer van La Perle. De huispoes van Sandra, de eigenaresse van de Chambre d'hote, was om 6 uur door ons slaapkamerraam naar binnen gesprongen en was al miauwend op zoek naar ... muisjes? Of had ze een muisje mee naar binnen gebracht? Ik hoorde wel iets tippelen maar gelukkig waren dat haar nageltjes over het laminaat. In mijn beste Frans heb ik de (s)chat eruit gebonjourd en gelukkig begreep ze me zodat ik maatje 42 niet hoefde te gebruiken. Op de andere kamer lag Theo bloot, figuurlijk dan, en had het koud. Iveke die op weg was naar het toilette heeft hem nog even lekker ingestopt. De anderen hadden ook goed geslapen zo te horen, we waren allemaal goed gemutst (alhoewel...pijnlijk onderwerp na 8 dagen op de fiets). Ook de elfjes hadden een rustige nacht gehad in hun waterlelie en de betovering van de kikker was verbroken want er zat weer een knappe prins aan de prachtig gedekte ontbijttafel.
We genoten volop van alle lekkernijen uit de streek. Broodjes, brioches, huisgemaakte jammetjes, vers fruit en kwark van de lokale boer. We hebben Iveke met haar Quark-kennis eerst even voor laten proeven en ze zei dat we het gerust op konden eten. Het was verrukkelijk.
Daarna was het tijd om de spullen weer in te pakken en voor de warming-up oefeningen die steeds moeizamer lijken te gaan. Iveke die nog vlug afscheid wilde nemen van de roze flamingo in het zwembad schoof hard onderuit op de houten trap. Gisteren nog een elegant elfje maar vandaag storte ze ter aarde als een stervende zwaan...of zoals ze zelf zei...niet meer als een veertje maar als een zak aardappelen. Gelukkig kon ze wel weer op haar fiets komen en konden we vertrekken. Onder luid applaus van heul veul klaprozen in de berm, wat écht een prachtig gezicht was, vertrokken we richting Col de la Croix-de-fer ofwel Bergpas van het ijzeren Kruis. Au, ligt ook al gevoelig! Alsof het nu nog lukt om een pijnlijk kruis te negeren...hier wordt je er op elke hoek van de straat of weg nog extra aan herinnert.
Afijn, het zonnetje scheen weer lekker en de temperatuur liep alweer snel op. We hadden 27 kilometer de tijd om warm te draaien voordat de échte klim zou beginnen. Tot die tijd hadden we steeds uitzicht op de machtige rotsformaties van het Grandes Roussesmassief met de besneeuwde toppen. Zagen we schattige kalfjes, prachtige houtsnijwerkbeelden (mooi woord voor scrabble) Staken we brede rivieren over, moesten we een slang ontwijken, zagen we de plaatselijke petanque vereniging met de balletjes gooien, de boeren die weer mooie rolletjes gedraaid hadden van het gras. Kortom mooie Franse tafereeltjes. En toen ineens BAM werd het rood op het schermpje van mijn garmin. De klim was begonnen! 28 kilometer klimmen met 1 gelukje...vandaag stoppen we 7 kilometer onder de top voor de overnachting. Het ging meteen steil door het stadje Saint-Jean-de-Maurienne waarna we nog even stopte in de schaduw om in te smeren, een reepje of bifi worstje te eten of om een plasje te plegen. Tot de koffie was het 9 kilometer tussen 6 en 10 procent en het was heet...heul heet. Slechts een paar stukjes bos en verder in de zon maar wel steeds een prachtig uitzicht op de bergen.
De pauze plek kwam op het 
juiste moment. Lekker in de schaduw, zoutgehalte aanvullen met een opkikkertje, koffie, fris, stroopwafels, chocolade en lekkere aardbeien van Gijs...alles ging weer in het mondje. We vervolgde onze weg en maakte ons op voor een pittige eindsprint. Het was nu afwisselender omhoog maar ook omlaag. We hoorden het geklingel van de koeien- en geitenbellen dat regelmatig overstemd werd door het smeltwater dat naar beneden denderde via watervalletjes en rivieren. We reden door een aantal tunnels en dan steeds weer dat machtig mooie uitzicht als we eruit kwamen. Na 52 kilometer zat het erop voor vandaag en arriveerde we bij ons hotel.
Luuk en Gijs zorgde weer goed voor ons zodat we goed op gewicht kunnen blijven. Iveke kreeg al de vraag of we aangekomen waren. Nou, aangekomen wel, maar nog niet op de alp. In de middag deed ieder waar hij zin in had. Een boekje lezen, schommelen, een potje petanque of een wandeling maken. Gijs en Willem gingen stoer doen en klommen in heule hoge masten en op hige rotsen. Ook spotte zij nog een Alpen-marmot. En iveke zag een Japanse vechtslak, maar ik denk dat ze dat niet goed gezien heeft door haar visuele beperking of misschien toch een zonnesteek? Andere genoten vanuit de campingstoel van het prachtige uitzicht en het zonnetje, een biertje en wat tuc koekjes. In de avond gingen we nog lekker samen eten in het dorp, want er moet natuurlijk nog wel goed gestapeld worden voor de etappe van morgen. Arrianne en ik reden met de auto en de rest wilde graag nog een stukje lopen...rupsjes nooit genoeg. Ze liepen lekker naar beneden het dorp in waarna ze erachter kwamen dat ze de verkeerde kant in liepen en weer terug naar boven moesten. Maar ze bleven goed bijelkaar, maakten geen ruzie en dachten in oplossingen! Allemaal geleerd in de afgelopen 10 dagen...Chapeau!
Dus ze belde Arrianne en die heeft iedereen met de auto opgehaald...en weer naar het hotel terug gebracht. Anders zouden ze nu nog in het donker ronddwalen en misschien wel opgegeten worden door de vossen! Nu lekker ons mandje in en morgen vroeg weer op. De berg wacht!
Alpe d'Huez, nous voilà!